Duruş
-Arafat’ta vakfe-
Kutlu vakitlere erdin ey kalbim,
Kıyam et! Gölgeler çekildi,
Güneş düştü üstümüze
Yüzümüz toprak, saçlarımız ırmak
Akar bedenimizden kum gibi zaman
Günah galerileri çatlar
Dökülür parmak uçlarımızdan çiy taneleri
Bakırdan elbiseler içinde melekler
İner zümrütten kanatlarıyla
Arafat’ta ayrılık, tutuşturur güz çiçeklerini
Umut parlatır çeliği
İnsan eşikte sırlanmış bir rüya
Büyür hayat ağacında
Maveradan dökülen güllerin bekçisi
Tılsımlı şiirler bırakır
Mahşer ki gözyaşıyla aralanır
Ölmeden önce ölünür bu bahçede
Burçlar yıkılır, rahmet fırtınası kopar derinde
Çatlar sükût aynası, acı devinir
Hazan tohumları göverir yalnızlık kadehinde
Tut kaldır yüreğimi Tanrım!
Geceyi hırpalayan göğün kanatlarına bırak
Albatros yalnızlığıyla uçsun
Vuslat bahçesinde yeşersin çıplak yüzler
Dağ, taş arınsın, kıyama dursun insan
Soğutsun çeperlerimizi
Nisan yağmurunun gölgesinde ellerim
Göğün yanaklarına dokunsun
Tut kaldır yüreğimi Tanrım!
TALİP IŞIK
Gerçek Tarih Aralık 2022 sayısında yayınlanmıştır.