Düşünmek üzerine

Gökan Öztürk / Şair

İnsanoğlunun bu dünyaya geliş amacı var. Aklımız başımızdaysa eğer hem bu dünyadaki görev ve sorumluluklarımızı hem de ahiretimizi düşünmek zorundayız. Düşünmenin kimseye zararı olmaz.
Hayatı boyunca zevk sefa içinde yaşayanlar, sanki ölmeyecekmiş gibi yaşayanlar, kibirle yürüyenler, dünyanın herhangi bir yerinde kıyamet koptuğu halde umursamayanlar, düşünmeyi ne bilsin?

Allah’ın bizden razı olmasını arzu ediyorsak hayatımız boyunca doğru düşünmek vazifemiz olmalı. Bize verdiği aklı ziyan etmeden, harap etmeden güzel düşüncelerle hayatımızı şekillendirmeliyiz.

Kimimiz sevdiğini düşünür gözyaşı döker. Kimimiz annesini babasını özler gözyaşı döker. Kimimiz en yakın dostunu düşünür gözyaşı döker. Bunlar insan oluşumuzun göstergesidir. Ya taş kalpli olup da Allah bunları bize düşündürtmeseydi halimiz ne olurdu acaba? Biraz da bunu düşünelim…

Herhangi bir konuda bizim düşündüğümüzü bir başkası düşünmeyebilir. Bu en yakın arkadaşımızda olabilir, ailemizden biri de olabilir. Hiç çekinmeden düşündüklerimizi birbirimize anlatmalıyız hemfikir olmasak bile. Ortak yolu bulmak için “düşünmek” denilen şey yine bize uğrayacaktır.

Saygı çerçevesi içinde başkalarının düşüncelerine balta vurmak bir insana yakışmaz. Konuşarak tatlı dille bir çok problemlerin üstesinden gelebiliriz.

Düşündüklerimizi kağıda dökmek insanı diri tutar. Şiir yazmak, roman yazmak, hikâye yazmak bunların hepsi düşünce kaynaklı insana sunulmuş büyük nimet. Hayatı boyunca tek satır yazmamış, hiç kitap okumamış birine, şu konu hakkında ne düşünüyorsun, veya bu konu hakkında ne düşünüyorsun demek aptallık değilse nedir?

Çok düşünmek; insan sağlığına ciddi problemler teşkil etse de, her şeyin orta yolunu bulana kadar düşünmeyi bir bilebilsek hepimize yetecek.
Necip Fazıl’ın “düşünce” hakkında söylediği bir sözü kulaklarımıza küpe olması dileğiyle…

“Düşünmediğimizi düşünmedikçe düşünebilmekten uzağız”…