D. Mehmet Doğan’ın ardından

Bazı internet sitelerinde yazılarımı paylaşıyorum, kendi çapımda bir yazar adayı olarak kendimi geliştiriyorum. Türkiye Yazarlar Birliği hakkında bilgi sahibiyim, ancak oraya adım atmak her zaman biraz çekinceli geldi. Kapısından içeri girdiğimde ne söyleyeceğim, nasıl karşılanacağım konusunda endişelerim vardı.

Bir gün, cesaretimi toplamak için bir arkadaşım bana destek verdi ve beni teşvik etti. Nihayet Türkiye Yazarlar Birliği’ne gitme kararını aldım. Oraya ilk adımımı attığımda, şans eseri rahmetli Ferhat Koç ile tanışma fırsatı buldum. Ferhat Bey ile kısa bir sohbet ettik; o, memleketimi sordu. Çamlıdereli olduğumu öğrenince, “Mehmet Doğan sizin damat sayılır,” dedi ve “Buradaydı, git onunla da tanış,” diye ekledi. Bu öneri üzerine, Mehmet Doğan ağabeyle tanışmamızın yolu açıldı. İlk sohbetimizde, ortak tanıdıklarımız olduğu ortaya çıktı ve bu, aramızdaki dostluğun temelini oluşturdu.

Yazar okulu açıldığında, bu fırsatı değerlendirmek için hemen kayıt oldum. Sertifikamı D. Mehmet Doğan’ın elinden almak, onun gibi önemli bir kültür elçisiyle bir arada olmak benim için büyük bir onurdu. Onunla yaptığım sohbetler ve aldığı eğitimler, yazarlık yolunda büyük katkılar sağladı.

Son olarak, Ankara’dan Ardahan’a düzenlenen kültür kervanında beraber yer aldık. Bu etkinlik, benim için unutulmaz bir deneyim oldu. Ancak bu gezinin ardından, D. Mehmet Doğan hastaneye yatmak zorunda kaldı. Kültür Kervanı’ndaki konuşmalarında, bunun son kez katıldığı kervan olduğunun bilincindeydi. Konuşmaları, son derece anlamlı ve duygusal bir şekilde hazırlandı. Bu konuşmaları dinlemek, onun içsel huzurunu ve veda etme şeklini gözlemlemek, hem bizim hem de onun için özel bir anı oluşturdu.

Hayat böyle işte. Sayısız anı, dostluk ve hatıra birikir. Sonunda sevdiklerimizden ayrılmak zorunda kalırız ve geride kalanlar, bu ayrılığın hüznünü yaşar. D. Mehmet Doğan’ın ardından, dostları olarak bu ayrılığın üzüntüsünü derinden hissettik. Rabbim rahmet eylesin, mekânı cennet olsun inşallah.