Özbekistan
Ne söylesem azdır ey dost Özbekistan için
Tarih ve huzur iklimidir cism û can için
*
Zaman içre zaman akar, zaman içre zaman
Açılır kapılar bir bir tayy-i zaman için
*
Büyük ruhlar mahşeri Semerkand semaları
Şah-ı Zinde’den yüksel âlemi seyran için
*
Buradan yükselmiştir medeniyet güneşi
Nur olmuştur her daim asman-ı cihan için
*
Alperenler, cihangirler yatar toprağında
Can verip şan almışlar bu kutlu vatan için
*
Emir Timur, Celaleddin gibi misaller var
Şir bilekli kor yürekli merd-i meydan için
*
Muhaddisler, müfessirler, allameler yurdu
Mübarektir bu topraklar ehli iman için
*
Titreyen kalpler gördüm Nakşî’nin bahçesinde
Yaşaran gözler gördüm Rasul-i Zîşan için
*
Mescid-i Buharî’de namaza dur azizim
Huşû bulmak dilersen secde-i Rahman için
*
Sihirlidir yağmur, bin yıllık neşide söyler kar
Güneş bir başka doğar Karakalpakistan için
*
Söyleşirken yıldızlarla Süreyya’dadır ruhum
Halkaya girmiş felekler zikr û devran için
*
“Bana bir masal anlat” dedi evladım, bir gün
Hiva’yı anlattım: efsane vû destan için
*
Zaman durur sahrada, Vadi’den içime akar
Bengisu pınarıdır aşık-ı sadıkân için için
*
Görmedim başka diyar duymadım ömrümce ben
Görüp destanını yazdım ahbab û yarân için