Geceyi tutan kadınlar -15 Temmuz Şehitlerine-
I
Gövdem terkedilmiş evlerin buğusuyla kavruk
Ayaklarımın altından çekilir toprak
İnsan, incecik ipekten bir geceyle örter ihaneti
Taş olsa çatlatır yalanı göğsünden
Günah yırtar perdeyi
İnsan dökülür topraktan
Nöbette seğirtir yüzüm
Güller dökülür, göverir yüreğimizde
Umut çiçekleri
II
Geceyi tutan kadınlar…
Düşmesin diye gözlerimizdeki çocuk
Toprağı tırnaklarıyla kazıdılar
Kâğıttandı uçaklar, tanklar
Kurşun, kar taneleri gibi değerdi saçlarına
Bir düş kurdu kadın, ihanetten büyüktü
Siyah ve gümrah bakışlarıyla
Topladı gelincik çiçeklerini
Güneşle kavrulan nehrin kıyısında
Yanık buğday başaklarını hatırladı
Geceyi sağan bir ateşti kalbi
Gökyüzünden devşirilmiş güller oradaydı
Aşk orada
III
Gözlerin Temmuzdu anne…
Gecede patlayan bir umuttu gözlerin
Kan gövermeden ruhumuzda
İhanet düşmeden geceye
Gözlerin Temmuzdu anne…
Sen yürürken köprüde,
Adımların sırattan geçer gibiydi
O telaşlı yürüyüşün nereye anne…
Bir kez daha alkışladılar ölümü
Toprağın kahrı ihanetin suratına yapışmış
Geceyi de kurşunladılar anne…
Tanklarla ezdiler kelimeleri
Tanklarla ezdiler…
Biz buğday başakları gibi
Bir kere ölür, bin kere diriliriz anne…
Bin kere diriliriz…
IV
O gece biz üç güzel adamdık
Ebabil kuşları gelsin diye beklemedik
Her birimiz Ebabil olduk
Zapt ettik ihaneti
Zapt ettik
Elhamdülillah