Oturan Boğa
“Son ırmak kuruduğunda
Son ağaç yok olduğunda
Son balık öldüğünde
Beyaz adam paranın
Yenmeyen bir şey olduğunu anlayacak”
Tatanka İyotake
İnsan olmadığını kavradığın gün
Bir uçurum çekecek seni
Reddedecek toprak ve sincaplar
Reddedecek dünya ve alem
İçinde ihanet yangınıyla bin kez öleceksin
Öleceksin, mutlak öleceksin ey adem
Adem, İdris, Nuh ölür
Ölür bütün varlık, yaratık ne varsa
Musa, İsa, Muhammet ölür
Bir diriliş içindir bütün ölümler
Kuruyacak bir gün deniz, dağ ve ırmak
Apansız olacak bunlar
Toprak kayacak, dağlar unufak olacak
Kopacak bağlarından yıldızlar
Sönecek güneş, bitecek dünya
Alacağım en sonunda senden öcümü
Konakların, cilbapların
Aşüfteliğin işe yaramayacak adam
Sen adam bile olmayacaksın
Biliyor musun adam bile
Ben seyredeceğim seni ırmakların kıyısından
Yemyeşil ormanların gölgesinde
Son vakit nefes alıp verdiğin
Son bakışın mavi gökyüzüne
Uçurtmalara, kuşlara
Son dokunuşundur sırtına evladının
Ve son kez bir mütebessim çehreyle ayrılışın evinden
Ve son gökkubbe altında tekbir alışın, duaya varışın
İşte böyledir ayrılış
Böyledir herşeyi tek tek bırakışın
Uçsuz mavilikler bir kuş gibi uçuşur son kez
Unutursun dünya lezzetlerini
Unutursun evladı ıyalini
Unutursun
Oysa bir şahdamar kadar yakındır ölüm
Kanatlarını çırparak, nazlı bir kuş edasıyla
Gözlerin ufuklara yöneldiğinde
Uçup gidersin, gidersin de
“İşte böyle ölünürmüş” dersin
Bütün yapraklar sararıp soldu
Kurudu dağlar, denizler ve ırmakNe hırs kaldı, ne ihtiras, bir avuç toprak
Eşin, dostun, atın, araban çekip gitti
Yapayalnız kaldın işte
Paran yok
Makamın yok
Süsün, havan bitik
Bir uçurum ki tam ucundasın
Kuşkusuz son kelamdır
Velbasü bedel mevt
22 Temmuz 2020 -Şerifali *Oturan Boğa Kızılderili Şef Tatanka İyotake