Recep Garip

Asırlar gelip geçer daima seni söylerTarihin altı da üstü de hep seni söylerHudutsuz rüzgârlarla nazlı dalgalanışınSurlarda açılan delikler hep seni söyler Son devletimizin üzerinden tamı tamına yüzyıl geçti. Bu yüzyıl geçmişle gelecek arasında, dünle bugün arasında müzakereleri mecbur kıldı. Bu...

“Kuram” ya da “teori” kelimesi, belli bir şekilde düzenlenmiş sistemli bir bilgiyi, bir bilime temel olacak şekilde açıklayan kurallar bütünü olarak ifade ediliyor. Türk Dil Kurumuna göre kuram kelimesinin anlamı çeşitlilik göstermektedir. Kuram, uygulama alanlarından bağımsız bir şekilde ele alınan...

Tarihiyle, coğrafyasıyla, toplumu ve toprağıyla Müslüman anadan ve babadan dünyaya gelmiş olmak bizlere verilmiş olan Allah’ın cc. en büyük lütfudur, ikramıdır. Müslüman bir toplumda, ailede, vatanda yaratılmış olmak daimi hamd ve şükür gerektiriyor elbette. Şöyle düşünmek icap eder; sonsuz güç...

Toplumlar, kendi tarihlerini oluşturdukları kadar tarihlerinden de sorumludurlar. Sorumluluk seferle başlar. Fetihlerin sağladığı yurt edinme-sahiplenme duyguları ete ve kemiğe bürünür. Toprağın yaratılışından bu yana bekleyip durduğu ilahi sesler; ezan, kuran, namaz ve dua ile ebediyen Müslümanlaşıyor. Böylelikle üzerinde yaşayan insanla...

Rasim Özdenören’de aramızdan ayrıldı. İman sahiplerinin geçici dünya olarak gördüğü bu dünyadan vakti gelenin ayrılacağına dair imanımızın varlığı  “kalu inna lillahi ve inna ileyhi raciun” emrine bütün zerrelerimizle inanmış olmamızın teslimiyeti söz konusudur. Dünyaya vakitleri ayarlı olarak gelen insan, vaktin...

üyük bir külliyatın sahibi olan Karakoç’u, gençler kuşkusuz önce şiirlerinden yola çıkarak tanıyorlar. Kişisel alanların belirginleşmesi zaman içerisinde neleri okumamız gerektiğini de söylüyor. Şiiri tercih edenlerin “Gündoğmadan” ve “Edebiyat Yazıları”yla yol aldıklarını, şiirden hikâyeye kayanların doğal seyri içerisinde hikâyelere yöneldiklerini...

Sembolist ve kapalı şiir üslubunu tercih eder Karakoç. Yer yer Meryem’den, İsa’nın nefesinden söz açar. “Anlam, yeni şiirde, kendi öz fonksiyonunu yitirmiştir. Bir uyurgezerdir, hafızasını kaybetmiştir belki… Gerçi yeni şiir yer yer anlamsızlığı dener. Anlam boşlukları bırakabilir, anlam sıkıntıları çekebilir...

Türk kültürünün oluşmasında son yetmiş yıla damgasını vuran bir bilgenin, bir düşünce ve fikir adamının, bir şair ve medeniyet taşıyıcısının sözlerine kulak vermeli. Aynı zaman da ötelerden bir ses olarak bugünü yorumlayan kayıp anlayışları topluma hatırlatan bir diriliş mimarını birlikte...

21. yüzyıla “milenyum” yüzyılı denilmiş olsa da, insan olmanın daha iyi anlaşıldığı bir yüzyıl olacağından kuşku duymuyorum. Düşüncenin sanatla daha çok geliştiği bir yüz yıl olacaktır. Bir başka deyişle; sanat düşünce ile iç içe geçecek birbirine büyük katkılarda bulunacaktır. Öyleyse sanatı...

Şiirin varlığı sözün varlığıyla kaimdir. Şiir, yeri geldiğinde bir gülüş, bir bakış, bir aldanıştır. Şiiri her şey besler. Canlı olan şiir de acıkır. Havaya, suya ihtiyacı vardır şiirin. Hayatın içinde akan her olayda parmağı vardır. Şiir insandan sorumludur, insan da...

Dil, bir toplumun bütünüdür. Toplumun bütün değerlerini yansıtır; şiir, roman, hikâye, hatırat ve diğerleri… Bunları gerçekleştiren aslında dildir. Dilin gücünü, tarihî derinliğini, sosyolojik, psikolojik ve pedagojik açıdan dün ile bugün arasındaki bağlantıyı kurar. Bu bağlantı, o dilin tarihî kaynaklarında, edebî...

Medeniyetin oluşması için şehirlere ihtiyaç vardır. Şehirli insanlardan oluşuyor medeniyet. Kuran, imar eden, büyüten, çoğaltan, geliştiren, değiştiren, yeniliklere imkânlar hazırlayandır şehirli olan. Dolayısıyla şehirde yaşamak için bir bilincin, bir şuurun, bir gelişmişliğin umdelerinden olan yardımlaşmanın, birbirini ikaz edebilmenin, birbirini iyileştirebilmenin de ihtiyacı...

İnsanlık tarihine İslam tarihi diye bakmak pekâlâ mümkündür. Bu nedenledir ki Mekke, Medine, Kudüs, Bağdat, Şam, Endülüs, Semerkant, Buhara, İstanbul, Bursa, Konya, Mardin gibi birçok şehir-yerleşim alanı; yüzyıllar boyu ilmin, irfanın, sanatın, edebiyatın, kültürün kalbi olmuştur. Elbette yazı başlığımız olan...

Türk kültürünün oluşmasında son yetmiş yıla damgasını vuran bir bilgenin, bir düşünce ve fikir adamının, bir şair ve medeniyet taşıyıcısının sözlerine kulak vermeli. Aynı zaman da ötelerden bir ses olarak bugünü yorumlayan kayıp anlayışları topluma hatırlatan bir diriliş mimarını birlikte...

Bugün evden hiç çıkmamıştım. Kimi zaman insanın çıkası gelmiyor. Bir başka hal ve ağırlık vardı üzerimde. Bu durum akşama değin sürüp gelmişti. Ansızın düşen Sezai Karakoç haberiyle birlikte anladım ki ölümlü dünya bir hüznü daha yaşatıyordu bize. Dilimden gayri ihtiyari...

“Son ırmak kuruduğundaSon ağaç yok olduğundaSon balık öldüğündeBeyaz adam paranınYenmeyen bir şey olduğunu anlayacak”Tatanka İyotake İnsan olmadığını kavradığın günBir uçurum çekecek seniReddedecek toprak ve sincaplarReddedecek dünya ve alemİçinde ihanet yangınıyla bin kez öleceksinÖleceksin, mutlak öleceksin ey adem Adem, İdris, Nuh...

Son devletimizin üzerinden tamı tamına yüzyıl geçti. Bu yüzyıl, geçmişle gelecek arasında, dünle bugün arasında müzakereleri mecbur kıldı. Bu bize köklü bir medeniyetin, köklü bir kültürün ve derin bir tarihin yükünü hatırlattı, hatırlatmayı sürdürüyor. Kuşku yok ki, medeniyetler inşa edebilmek...